Terug naar overzicht

Vrijdag 18 april 2025

De kat in de zak

In Notamail 78 van 10 april 2025 wordt een passage uit een akte op de pijnbank gelegd.

De basistekst komt bij PraktijkGenerator vandaan, maar is getweakt en in de verkeerde context gebruikt en daardoor ontstaan er ongelukken.

Het ging om de onderstaande passage. De onderstreepte en vetgedrukte passage is uit de modeltekst geschrapt en dus niet in de akte terechtgekomen.

De Koper en de Verkoper stellen hierbij vast als bedoeld in titel 15, Boek 7 Burgerlijk Wetboek, dat de Verkoper niet gehouden is nadere mededelingen te doen (als bedoeld in lid 2 van artikel 7:17 Burgerlijk Wetboek) over het vermogen (activa, passiva en rechtsverhoudingen) van de Vennootschap en haar activiteiten en komen overeen dat ten aanzien van het vermogen van de Vennootschap en haar activiteiten geen nadere garanties worden verlangd respectievelijk gegeven, dit in verband met het feit dat de Koper als bestuurder van de Vennootschap/uit hoofde van ……………. volledig op de hoogte kan zijn en behoort te zijn van de financiële en juridische toestand van de Vennootschap//

Daarnaast zijn de Koper en de Verkoper overeengekomen dat de Koper de Aandelen zal afnemen zoals ze zijn en aanvaardt de Koper volledig de risico’s verbonden aan de Aandelen, onverminderd het bepaalde in de garanties.

De clausule is bedoeld voor kopers en verkopers die gelieerd zijn en waarbij de koper op de hoogte is of kan zijn van wat er speelt bij de vennootschap. Alléén dan is die clausule passend.

Gebruik je hem in andere situaties, dan zou je dat alleen moeten doen om partijen (met name de koper) wakker te schudden, in de situatie dat men zegt: “Ach notaris, het is een eenvoudige overdracht, zonder poespas en het mag vooral niet teveel kosten”. De zogenaamde standaard zaak.

Als de koper dan de tekst leest en begrijpt dat hij de aandelen lock, stock and barrel aanvaardt en dus geen garanties krijgt, zou hij moeten ontwaken en moeten roepen: “Ja, maar dat wil ik niet, ik wil wél (allerlei) garanties!”.

Dan wordt het opeens een echte overname. Dan nodig je koper en verkoper uit op kantoor en start je de bespreking over due dilligence, mededelings- en onderzoeksplicht en conformiteit.

En dan aanvaard je de opdracht om ook een heuse koopovereenkomst (in goed Engels SPA) op te stellen.

De tekst uit de akte paste dus niet bij de casus.

Men wil nog wel eens vergeten dat notarieel werk eigenlijk nooit eenvoudig is. Nu was de akte (waarschijnlijk) goedkoop, maar heeft koper een kat in de zak gekocht en is er over de zaak geprocedeerd. Tel uit je winst. Dat had bij een due diligence naar de target voorkomen kunnen worden.

Uit oogpunt van een gezond rechtvaardigheidsgevoel is het mooi dat de koper zich volgens de rechter wel op dwaling kan beroepen. Uiteindelijk is hij natuurlijk gewoon bedrogen. Maar de rechter zet daarbij wel een vaststellingsovereenkomst aan de kant.

Het was voor het recht (niet voor de koper die voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten en niet voor de notaris die daarin is meegegaan) beter geweest als de rechter had gezegd: “U bent die vaststelling aangegaan en dat heeft u in een authentieke akte vastgelegd en daar houd ik u dan ook aan”.

Uiteindelijk is goedkoop toch weer duurkoop.

Terug naar overzicht