Dinsdag 27 september 2022
Onze smartphonemaatschappij is zo ingericht dat we ons volledig openstellen voor allerlei soorten verstoringen. De smartphone geeft allerlei piepjes en bliepjes als er berichten op WhatsApp, Facebook, Instagram, e-mail etc. binnenkomen. De permanente news feeds die wij op onze computers toelaten (tijdens het werk) zorgen ook voor een continue stroom aan verstoringen.
En dan moet je nog werken ook.
Elk piepje en bliebje haalt jou uit het proces waarin je bezig was. We trainen onszelf niet om ons te concentreren maar om ons te divergeren en om onmiddellijk te reageren op elke verstoring. Op de lange duur maakt ons dat tot weinig effectieve individuen.
Gek genoeg vinden we mensen “gestoord” die er juist voor kiezen om niet gestoord te worden.
Het is not done om niet onmiddellijk te reageren op het berichtje uit de voetbalappgroep van je kind dat Pietje 3 minuten later op de training aankomt. Dat bericht wordt nog gevolgd door minimaal drie berichten van dezelfde ouder om de voortgang van de vertraging van het kind met de groep te delen. Waarop vervolgens andere ouders reageren met allerlei verschillende emoticons en ondersteunende teksten.
Nu zou je zeggen: ‘Wat maakt het uit? De verstoring heeft alleen maar tot gevolg dat (het werk) wat je aan het doen was met enige seconden of minuten wordt vertraagd.’
Dat blijkt niet zo te zijn. Het blijkt dat een verstoring niet alleen een vertraging oplevert, maar dat als je weer terug wilt naar daar waar je gebleven was, je (iets) verder terug moet om de draad weer op te pakken. Je moet als het ware een stukje van het werk opnieuw doen om op het punt waarop je werd gestoord terug te keren. Dat negatieve effect van verstoring, als dat maar vaak genoeg wordt herhaald, zorgt ervoor dat je achteruit werkt in plaats van vooruit.
Dat aspect van verstoring krijgt weinig aandacht.
We moeten (weer) leren om ons te concentreren.
Ga je uit eten, dan zie je regelmatig tafels waar de gasten (bijna) allemaal geconcentreerd naar hun smartphone zitten te turen. Dat is het ultieme openstellen voor verstoringen: er kan altijd een berichtje komen, dat nog leuker of belangrijker is dan het bericht/filmpje/spelletje dat we nu consumeren. FOMO.
Dat is niet de concentratie die ik bedoel. Ik bedoel de concentratie, dat je welbewust en welgekozen jezelf afsluit voor verstoring en geconcentreerd één taak afrondt.
En toen? What’s the point? Waarom stoor je ons met dit artikel?
Kijk eens naar de werkvloer van je notariskantoor. Hoeveel mensen staan aan, i.d.z.v. dat elke piepje hen uit hun concentratie haalt?
En probeer dan maar eens een dossier behandeld te krijgen, of een aandeelhoudersregister af te ronden. Het notariële werk (elk soort dossier) bestaat uit tientallen en soms honderden verstoringen, doordat er vele acties/reacties nodig zijn om het werk af te ronden. Wees je bewust van de impact die dat heeft (zeker indachtig de nadelige na-ijleffecten van de verstoring in het algemeen) en wees je bewust van hoeveel tijd er (ongemerkt en onzichtbaar) verdwijnt in de afhandeling, waar onbewust geen vergoeding voor wordt gevraagd.
Lees HIER wat de footprint is van een notarieel dossier.
Wil je eens vrijblijvend praten over de mogelijkheden om te veranderen? Neem contact op met Wendy Bootsman, consultant praktijkontwikkeling, voor een afspraak om hier samen naar te kijken (telefoon 06 516 909 23 of e-mail: wendy.bootsman@praktijkgenerator.nl).